Alles is met vallen en opstaan, groeien naar balans, geluk en vrijheid. Dat is misschien wel het moeilijkste wat er is, balans vinden en houden. Is het leven niet iets wat je continu uit balans brengt en de kunst is die balans zo goed als mogelijk terug te vinden. Voor zover dat het kan, want ik ken echt niemand die altijd maar in balans is. De meeste lessen leer je als je niet in balans bent, en dat je zonder die lessen niet zover zou zijn gekomen. Wij mensen zijn er niet op gemaakt om alles maar alleen te doen en te leren.
Maar dat neemt niet weg dat iedereen op zijn of haar manier verbinding zoekt. En dat vind ik het mooiste van het leven, de verbindingen met de mensen en de mogelijkheid om mensen te helpen op die vlakken waarvan je weet dat het zo moeilijk is of kan zijn. Dit soort dingen maken het leven weer mooi en dit soort dingen doen je beseffen waarom je bepaalde lessen hebt gekregen. Althans, ik spreek nu toch een beetje voor mezelf. Maar voor degenen die zoekend zijn of door zware stukken heen moeten, weet dat je er nooit alleen voor staat en dat iedereen wel een steentje bij kan dragen. Het gaat er uiteindelijk om of je dat stuk durft te delen met een ander en of je daadwerkelijk jezelf kwetsbaar durft op te stellen en die verbinding wilt maken. Durf jij die stap te zetten voor jezelf? Blijf onthouden dat het leven vallen en opstaan is en dat je er nooit alleen voor staat en dat voor alles de juiste timing bestaat. Als je er klaar voor bent, kun je je kwetsbaar opstellen en als je er klaar voor bent zal je je bewust worden van je lessen en zal je hulp vragen waar het nodig is. Of nog mooier, zal je jou lessen delen met de mensen om je heen, om die verder te helpen op zijn of haar pad. Het heeft geen zin om dingen te forceren of jezelf te forceren, alles gebeurd op de juiste tijd. En alle lessen die je nodig hebt, zullen voorbij komen. Pijnlijk of niet, maar weet dat je er nooit alleen voor staat.
Comments